Van eenheidsworst naar eenheid door diversiteit.

De termen diversiteit en eenheid kunnen tegenstrijdig lijken. We zijn zo gewend (oud paradigma) om eenheid te interpreteren als ‘allemaal hetzelfde’. Zo kijken we er ook vaak tegenaan in het onderwijs: een groep kinderen moet een eenheid worden er moet eenheid zijn in de lesstof, zeker als er meer groepen van hetzelfde leerjaar zijn, etc. Waar in de jaren ’60 van de vorige eeuw de roep om gelijke kansen voor jongens en meisjes, Nederlanders en medelanders, steeds luider werd, dacht men dat door aan iedereen dezelfde kansen op onderwijs te geven, de verschillen zouden worden verminderd. Om te kunnen controleren of deze ongelijkheid inderdaad minder zou worden, waren er meetinstrumenten nodig en daarmee werd het aantal toetsen fors uitgebreid. Het aantal toetsmomenten werd steeds meer uitgebreid om op tijd in te kunnen grijpen als het vermoeden rees dat het beoogde doel niet zou worden gehaald. Kijkend naar het bewustzijn van die tijd is dit allemaal plausibel te noemen.

Inmiddels leven we meer dan 50 jaar later en in die 50 jaar is er veel veranderd, niet alleen op technologisch en economisch gebied, maar ook ons bewustzijn is veranderd. ‘t Lijkt wel of met het gelijkheidsstreven tevens een verandering in ons bewustzijn in gang is gezet (denk maar aan de roerige jaren ’60). Met het groter worden van onze wereld m.b.v. technologie – denk aan t.v., computer, internet, mobieltjes, satelieten, etc. – is ook onze kijk op de wereld veranderd. We hebben kennis kunnen nemen van andere culturen, andere natuurlijke omstandigheden, andere inzichten, andere geloofsovertuigingen, andere ideeën over leven en dood en ga zo nog maar even door. Aan de ene kant groeide onze welvaart exponentieel, aan de andere kant leek ons innerlijke beleving steeds meer te verarmen.

De idee dat welvaart = welzijn was – en is – dat wat ons via die nieuwe technologieën voorgeschoteld wordt. De keerzijde hiervan is echter dat we onze wereld vervuild hebben, onszelf zieker maken, er meer werkgerelateerde stress is en de sociale cohesie bijkans verdwenen is. We zijn afhankelijk geworden van systemen en superbedrijven waar het onze basisbehoeften betreft. We moeten het geld verdienen om dit te kunnen verkrijgen en daar gaat nu bijna al onze tijd in zitten. Daar begint de schoen nu te knellen….

Veel mensen ervaren een innerlijke roep naar meer vrijheid. Hoor jij de jouwe ook? Om je een volledig mens te voelen, heb je niet alleen behoefte aan een dak boven je hoofd, voldoende voedsel en voldoende veiligheid, maar heb je ook de behoefte aan het behoren tot een groep en daar je steentje bij te dragen. Je wilt graag je passie vinden voor iets en vanuit die passie iets bijdragen aan het geheel. Dit is naast voedsel, onderdak en veiligheid een belangrijke basisbehoefte om in leven te blijven. Wil je daar meer over weten, zoek dan eens op ‘ de piramide van Maslow’  en alles wat daar verder op aanhaakt.

Maar als jij uniek mag zijn in wie je bent en wat je doet, mag een ander dat natuurlijk ook! En zo maken we de volgende stap in onze reis als mensheid en neigen we er steeds meer naar om uniek te zijn, maar daarbij ons ook Verbonden te voelen met de mensen om ons heen. Zo groeien we naar Eenheid in diversiteit. Zoals die ene cel in je grote teen net zo belangrijk is voor het geheel dat jouw lichaam  als die ene cel in je oog, zo ben jij net zo belangrijk voor het geheel van de mensheid als ieder ander mens. Vanuit de kwantumfysica is bovendien nog eens aangetoond dat we wel degelijk met elkaar verbonden zijn via een Veld. Lynn McTaggert en Rupert Sheldrake zijn twee namen die heel bekend zijn met betrekking tot dit veld. Daar kom ik in een ander blog nog wel eens op terug.

Dus: zullen we onze kinderen en onszelf niet beter stimuleren om vanuit uniekheid bij te dragen aan het geheel? Zouden we daar niet allemaal veel gelukkiger – en daarmee gezonder – van gaan worden?