Mijn perspectief: me, mySELF and the I-AM

Ik ben mijn YouTube kanaal en deze website gestart om een ander geluid te laten horen in onderwijsland. Degenen die mij kennen uit de tijd dat ik leerkracht in het basisonderwas was, zullen zich wellicht herinneren dat ik een wat andere kijk op bepaalde zaken had en dat ik ook wat ‘alternatievere’ activiteiten ondernam, zoals kinderyoga, wat in de periode voor 2010 nogal ongebruikelijk was.

Tóch heb ik altijd geprobeerd mij zo goed mogelijk aan te passen aan wat mij gevraagd werd. Deze periode heeft mij veel geleerd en was de grootste aanleiding om mijn visie op de educatie van onze kinderen op papier tee zetten. Persoonlijk vind ik dat we zo snel mogelijk moeten starten – en als je al gestart bent, moeten doorgaan – met hervormen om nog zo min mogelijk ‘schade’ aan te richten. Schade zie ik dan als het plakken van etiketten waarmee we kinderen het systeem opleggen ipv het kind centraal te stellen en onze handelswijze daaraan te passen.

Bovendien vind ik dat we het leven moeten versimpelen en alle protocollen, tradities, gewoontes en ideologieën eens goed onder de loep moeten nemen. Wie goed om zich heen kijkt (en niet alleen naar de schermpjes), ziet dat we in grote veranderingen zitten. In feite zitten we dat al jaren, maar vooral de laatste jaren wordt dit meer en meer zichtbaar voor iedereen (die er open voor staat). Tijd dus om eens stil te staan bij wat nog werkt en wat ons niet meer dient. Het is de hoogste tijd om dat wat ons gevangen houdt uit de spreekwoordelijke ‘box’ te gooien of – beter nog – out of die box te stappen en dat hoeft niet erg moeilijk te zijn, zeker niet als we de dingen (lees: processen, programma’s, ons leven etc.) gaan versimpelen en daarmee meer in het moment komen en minder vanuit het verleden leven of teveel gericht zijn op de toekomst.

Mijn perspectief

Maar, first things first: in dit blog wil ik graag uitleggen vanuit welk perspectief ik naar de mens en zijn ‘wereld’ kijk. Ik zal proberen de complexiteit van onze plek in het Universum zo eenvoudig mogelijk te schetsen, wat inhoudt dat ik veel niet zal benoemen – en je daarom uitnodig om zelf verder onderzoek te doen.

Om het blad op de foto kleur te geven heb ik 32 verschillende tubes verf gebruikt: veel kleuren zijn zichtbaar, maar veel ook niet (zeker als je de kleuren meerekent die door mengen zijn ontstaan). Dit representeert voor nu ons Universum, de som van alles wat IS. Je mag dit ook God, Allah etc. noemen of het AL of het I-AM veld. Vanuit de nieuwste stromingen in de fysica (Natuurwetenschappen), die de (on)zichtbare wereld probeert te beschrijven, wordt dit het quantum-veld ofwel het (Goddelijk) bewustzijnsveld genoemd. Dit veld is puur bewustzijn van alle ik-ben lagen. Anders gezegd: alles wat is, ooit geweest is of eens zal zijn (vanuit onze aardse tijdsbeleving), ligt opgeslagen (als mogelijkheid) in dit elektro-magnetische veld.

De kernkwaliteit van dit veld is LIEFDE, onvoorwaardelijke Liefde (lees maar eens over BDE – Bijna DoodsErvaringen , bijvoorbeeld Pim van Lommel). Sta daar even bij stil en probeer te bevatten wat dat is, ALLES – dus ook alle planeten en melkwegstelsels, alle mogelijke levensvormen op alle – zichtbare én niet-zichtbare niveau’s (dimensies), alle gedachten, alle uitingen, alle bewegingen van energie, alle materialen, planten, dieren … Dit ALLES is zich bovendien van ALLES bewust. God zie ik dus niet als een entiteit (=iets dat afzonderlijk bestaat), zoals wij menselijke wezens dat zijn en al helemaal niet als een soort rechter waar je voor moet verschijnen nadat je weer een leven op Aarde geleefd hebt …

Wie ben jij dan in dit veld?
Dit grote bewustzijnsveld kan via bewust – zijn creëren: Creëren doe je door trillingsvelden te veranderen. Hoe lager de trilling, hoe vaster de vormen en hoe hoger de trilling, des te hoger de frequentie van de sinusgolven, des te ijler de vorm (voor onze menselijke zintuigen zijn veel frequenties niet waar te nemen met onze zintuigen, hooguit soms nog met ons ‘gevoel’.

Dit Unieke (=1) bewustzijnsveld heeft ‘deeltjes losgemaakt’ van het geheel om allemaal andere ervaringen op te doen. Waarom? Als ik de bronnen die ik geraadpleeg heb moet geloven, is dat om zichzelf – en daarmee de totaliteit van alle mogelijkheden te ervaren. Dit bewustzijn creëert niet alleen vanuit zijn/haar eigenheid, maar ook nog eens via de creaties die soms meer, soms minder creatiemogelijkheden (of kwaliteiten) hebben ‘meegekregen’. Zo zijn er verschillende ‘volkeren’ in het Universum die hebben meegewerkt aan de creatie van het Menselijk ras dat een uniek ras schijnt te zijn, omdat in ons het dna van een aantal van die volkeren verenigd is. Hoe dat allemaal mogelijk is, gaat voor nu te ver om uit te leggen, maar zal op een later moment misschien meer toegankelijk zijn .

Zielen
Zoals ik het zie: een ziel is een uniek energieveld – een stukje van het totale bewustzijnsveld – met een unieke trilling/frequentie waarin alle ervaringen en mogelijkheden van dit unieke veldje liggen opgeslagen als energie. Hoe meer ervaringen en kennis opgedaan, des te ‘ouder’ de ziel. Je kunt ook zeggen: hoe meer levens je geleefd hebt in het Universum, hoe ‘rijker’ dit veld is.
Op dit niveau bepaal je in overleg met andere zielen of je bijvoorbeeld een leven op aarde vorm wilt gaan geven. Het kan ook zijn dat je op andere planeten ervaringen op wilt doen. Vaak is dat dan weer in een ander trillingsveld (dimensie). We beperken ons nu even tot een leven op aarde. Je kijkt welke delen van dit veld je daar wilt gaan gebruiken: welke kennis, welke eigenschappen, etc en je maakt afspraken met andere zielen die rollen in jouw leven gaan spelen en jij in die van hen. Sommige afspraken zijn zó belangrijk dat er contracten worden afgesloten tussen zielen, wat betekent dat die afspraken hoe dan ook zo goed mogelijk nagekomen moeten worden en dat er ‘gestuurd’ wordt vanuit deze voor ons onzichtbare wereld om ervoor te zorgen dat dat gebeurt. We gaan immers de vergetelheid in, wat betekent dat we ons weinig tot niets herinneren van deze afspraken als we eenmaal op de aarde zijn. Als alles is voorbereid ga je naar de Aarde, waar je medespelers al zijn of gelijk meekomen, of pas later arriveren.
Opmerking 1: tijd zoals wij dat kennen, lineaire tijd, is een typisch gegeven op Aarde, niet in het Universum, in ieder geval niet zoals wij dat hier kennen.
Opmerking 2: Ook de Aarde is een entiteit met een eigen bewustzijn waarmee je in contact kunt treden.

De Mensheid en de Aarde (onze lichamen zijn gevormd uit materiaal van Moeder Aarde) hebben de laatste honderdduizenden jaren op een vrij lage trilling geleefd, ookwel de derde dimensie genoemd. Bovendien hebben andere volkeren uit het Universum energetische beperkingen aangebracht op de mogelijkheden om te groeien als ziel door levens op aarde te hebben. Dit had onder andere tot gevolg dat we ons niet meer herinnerden dat we in feite spirituele wezens zijn die een ervaring op aarde hebben. We zijn er zelfs van overtuigd geraakt dat slecht 2 van de 12 strengen dna actief zijn en de overige strengen ‘junk’dna is. Maar zouden deze 10 strengen niet allang verdwenen zijn uit het totaal aan dna als het geen functie meer had? Wellicht dat hier alle informatie ligt die onze onbewuste ervaringen etc. regelen?** Er schijnen kinderen op aarde te leven met meer geactiveerde dna strengen…

We hebben een duale wereld gecreëerd voor onze leerprocessen. Daarmee bedoel ik dat we alles vanuit de 2 uitersten zijn gaan ervaren: groot tegenover klein, wit tegenover zwart, heel tegenover verdeeld, dienend (‘goed’) tegenover niet-dienend (‘slecht’). Weet je wat warmte is als je niet ook koude hebt ervaren, of wat Licht is als je niet ook het Duister hebt ervaren, weet je wat Liefde is als je niet ook niet-liefde (=angst) hebt ervaren?

Terug naar ‘het Veld’: Jij komt met je zielenstuk (ook wel geest genoemd) naar de aarde. Je ziet hoe ik het teken: jouw lichaam is ín het zielenstuk, dus je ziel zit niet in je lichaam, maar omvat je lichaam. In feite heb je 4 lichamen: je zichtbare fysieke lichaam, je mentale lichaam (iets groter dan je fysieke lichaam) waarin je mentale vermogens zoals gedachtes, herinneringen, begrip en creatieve bedenksels liggen. Je brein is in feite alleen de ‘computer’, de hard-ware, waar alle ‘draadjes’ (synapsen) en info (de ‘input’ vanuit zowel het fysieke als non-fysieke) met elkaar verbonden worden en de impulsen (de gecreëerde output) wordt doorgegeven aan het lichaam. Input vanuit het non-fysieke wordt bijvoorbeeld via de pijnappelklier (een klein kristal in het midden van je hoofd) in dit samenspel van mentaal en fysiek ingebracht.
En dan heb je nog een emotioneel lichaam. Dit is het koppelingsveld tussen je mentale en fysieke lichaam. Ook je emotionele veld is verbonden met je lichaam, maar dat wist je natuurlijk al, omdat opgekropte, vastgehouden emoties vaak onaangename sensaties in je lichaam geven en zelfs de oorzaak van vele ziektes zijn (zoek maat eens op Germaanse Geneeskunde) en positieve emoties je lichaam vaak doen zingen en dansen! Op zijn/haar beurt laat je lichaam emoties los door te huilen, schreeuwen en andere fysieke uitingen.

Waarom is het van belang dit te begrijpen in relatie tot de educatie van onze kinderen?
Als we begrijpen dat een ziel die op aarde komt veel ervaringen en kennis met zich meedraagt, maar dat het zich hierin nog niet kan uiten, omdat je als baby en jong kind opnieuw moet leren om een fysiek lichaam te hanteren, kunnen we onze kinderen op andere wijze gaan benaderen: niet als een leeg vat dat gevuld moet worden, of als een kleine ‘wilde’ die ‘getemd’ moet worden (ideeën uit vroeger tijden, zie filosofische ideeën uit de Romantiek etc.), maar kunnen we onze kinderen begeleiden om door zelfontdekkend leren en in samenwerking/samenleven met anderen hun ware kern (hun ZELF) te gaan (her)ontdekken en zo hun zieleplan en zielscontracten uit kunnen leven. Als je kijkt naar jonge kinderen tot ongeveer 6-7 jaar, zul je dingen zien waardoor je dit beter begrijpt. Denk bijvoorbeeld aan de zogenaamde denkbeeldige vriendjes , die wellicht andere zielen zijn waarmee zij nog in contact staan in de niet-zichtbare wereld. De sluier der vergetelheid sluit zich meestal helemaal rond het 6de-7de levensjaar, waardoor herinneringen aan het grotere geheel én de herinneringen aan hun zielsmissie, veel moeilijker toegankelijk zijn geworden. Als je kinderen van 4-6 jaar ongeveer observeert in wat ze fantastisch vinden om te doen, zie je in feite al een aanwijzing voor hun levensmissie. Zo speelde ik graag ‘schooltje’ en werd ik in mijn leven steeds weer teruggeleid naar enige vorm van educatie…

De hoogste tijd
Eenmaal op school, vanaf een leeftijd dat de meeste kinderen helemaal geïntegreerd zijn in deze fysieke, duale wereld, begint de programmering: eerst nemen we alle eigenheid en verantwoordelijkheid weg bij het kind – zo moet een kind kopiëren wat hem wordt voorgedaan en afgestraft als het niet overeenkomt met het voorbeeld – om het vervolgens te drillen in een onderdrukkend systeem. Ook ik heb me als ouder en onderwijsgevende hier schuldig aangemaakt, net als iedereen en bied hiervoor mijn oprechte excuses aan.
Je ziet al vele jaren dat grote groepen kinderen niet meer om kunnen gaan met dit systeem: het aantal kinderen dat niet meer naar school gaat is enorm toegenomen, depressiviteit en vele lichamelijke klachten zijn enorm toegenomen onder kinderen en jongeren…..
De hoogste tijd om hen de ruimte te geven voor hun eigen ZIJN. Hoe we dit het beste kunnen doen? Laten we eens beginnen met het loslaten van toetsing en vaste, algemene programma’s en juist met elkaar in gesprek te gaan, zowel wij als volwassenen onderling (ouders, docenten) als met de kinderen over wat we nu écht willen voor elkaar. Uiteindelijk komt het erop neer dat iedereen op zoek is naar ‘thuis’ en daarmee bedoel ik naar het gevoel van de onvoorwaardelijke Liefde van het eenheidsveld, waar we allemaal een (onbewuste) herinnering aan hebben. Hoe kunnen we met elkaar de omstandigheden creëren dat dit het dichtst benadert? Iedereen heeft daar zo zijn eigen ideeën over en die houden waarschijnlijk verband met het stukje van de puzzel dat jij naar deze beleving op aarde wilde brengen. Ieder mens, jong en oud, is een uniek stukje van de puzzel en nodig om het geheel compleet te maken, dus laten we met elkaar op zoek gaan naar onze individuele, unieke bijdrage aan het geheel, waardoor we de frequentie van onvoorwaardelijke Liefde veel dichter kunnen benaderen. Wat we zullen gaan ontdekken is dat we veel van onze overtuigingen, vaste ideeën, normen en waarden, ‘regels’ en protocollen willen gaan herzien, omdat ze ons niet meer dienen.

Een vraag die bij veel volwassenen naar boven kan komen is: hoe kom ik te weten wat mijn unieke bijdrage is aan deze wereld? Door weer contact te maken met het kind in jou, je je te herinneren wat je blij maakte als kind, waardoor je je gelukkig voelde als kind, kun je meer inzicht krijgen in wat jij hier wilt ervaren. En dat hoeft overigens niet altijd iets ‘groots’ te zijn. Het vriendelijk groeten van alle mensen op je wandeling kan al veelbetekenend zijn, omdat je energetisch iets heel positiefs bijdraagt aan het geheel.

Vragen aan jou, als docent:
Wat was jouw diepste wens om docent te worden?
Waar wordt je gelukkig van in je werk als docent?
Wat is jouw unieke deel dat je wilt bijdragen aan het geheel? Kun je daar vorm aangeven in je leven, ook als docent? Kun je het zien bij de kinderen en daar ruimte voor maken?

En zo zouden we al snel met elkaar op ontdekkingstocht kunnen gaan. Wat dacht je ervan om dit eens te opperen tijdens een volgende vergadering? Of als ouders met elkaar over in gesprek te gaan?