Ken Uzelve – Delphi

Op de hoofdpagina heb ik het gehad over jouw unieke bijdrage leveren aan het geheel. Maar velen zullen dan vragen: wat is dan mijn unieke bijdrage? Hoe weet ik waar ik uniek in ben en hoe ik daarmee kan bijdragen? Dit is een vraag waar veel filosofen en wetenschappers zich ook over buigen en gebogen hebben. Zo wordt er gekeken naar het DNA, de erfelijkheid versus omgevingsfactoren, talenten en vaardigheden en noem maar op.

Een benadering die in de Westerse wereld, hoewel groeiend, nog relatief weinig aandacht krijgt, is de uniekheid van onze ziel en daarmee het idee dat een leven op aarde bijdraagt aan zielsontwikkeling. De grote geloofssystemen hebben er veel aangedaan om ons weg te houden bij ons werkelijke wezen. Denk bijvoorbeeld aan de Inquisitie en aan de opgelegde rituelen op straffe van verdoemenis.  Ons werkelijke wezen is zoveel meer dan alleen ons lichaam, is zoveel meer dan ons brein, het is dát waarnaar verwezen wordt in de woorden die terug te vinden zijn op de tempel van Delphi: γνῶθι σεαυτόν (gnōthi seauton) – Ken Uzelve, oftewel weten wie je wezenlijk bent (merk op dat het woord wezen hier verwijst naar je ZIJN …. En zo zijn er best wel meer woorden en uitdrukkingen terug te vinden in onze taal die deze diepere betekenislaag hebben).

Veel oude culturen waarvan wij als Westerse wereld vaak gezegd hebben dat ze onderontwikkeld of zelfs onontwikkeld waren, hebben op natuurlijke wijze contact weten te houden met dit wezenlijke  deel van zichzelf, zowel op persoonlijk niveau als op groepsniveau. Het feit dat wij als Westerse samenleving het contact met onze kern zijn kwijtgeraakt, zou je een verarming mogen noemen.

Echter, met behulp van de moderne technologie en door mensen die zich niet laten beperken door de wetenschap die alleen iets accepteert als het zintuiglijk waargenomen kan worden (oud paradigma), wordt er steeds meer aangetoond wat we eigenlijk zijn. Omdat mensen zich steeds meer uit durven spreken over hun buitenzintuiglijke ervaringen, accepteren langzamerhand steeds meer mensen dat zij misschien al meer levens hebben geleefd, dat elke leven hier op aarde belangrijk is voor groei van ons bewustzijn en dat we in oorsprong onsterfelijk zijn. Onze tijd hier op aarde is ‘slechts’ een door onszelf gecreëerd toneelstuk om bepaalde facetten van ons ZIJN op een stoffelijk niveau te ervaren.

Of je dit nu gelooft of niet, is niet eens zo belangrijk, maar vanuit dit perspectief kunnen we wel eens naar onze kinderen kijken: Sommige kinderen zijn zeer begaafd in bepaalde vaardigheden, andere kinderen zijn zeer creatief en zo kun je van alles opnoemen… Deze aspecten zijn niet altijd te verklaren vanuit familieachtergrond of sociale omstandigheden. Wat nu als je ervaringen vanuit andere levens ‘ in je bagage’  hebt en het enige wat nodig is, is je dit te herinneren? Hoe zou jij dan het onderwijs inrichten? Hele jonge kinderen (tot 6-7 jaar) blijken vaak nog gemakkelijk toegang te hebben tot dit zijnsdeel. Ook is hun waarneming nog niet altijd beperkt tot de 5 lichamelijke zintuigen. Het is dus van het grootste belang rekening te gaan houden met de mogelijkheid dat deze kinderen meer kennis en wijsheid bezitten dan wij, de oudere generaties, voor mogelijk houden…

Maar juist ook onder deze ‘ouderen’ wordt de behoefte gevoeld om meer met dit zijnsdeel in contact te komen en volgen zij cursussen (meditatie, kunstvormen, etc.) en maken reizen om mensen te vinden die hen hier bij kunnen helpen. In veel van die cursussen of bijeenkomsten wordt het belang van stilte onderstreept. Als je stil kunt zijn met jezelf, kun je de stem van je hart horen, jouw intuïtie, jouw ZIJN. Zo kom je tot het Kennen van Uzelve. Ik pleit ervoor om deze relatie met onsZelf in onze kinderen open en actief te houden, door onze mededogende communicatie, door actief te luisteren en ze volledig in de eigen waarde te laten.