De matrix herzien

Vrijheid
Laatst zat ik op het strand en keek naar de kinderen: de kleintjes met de ouders, de oudere kinderen, de ouderen onder ons. En weet je wat me opviel? Iedereen was zo vrolijk, blij, speels en actief! Ze leken enorm te genieten van hun vrijheid: vrij van school, vrij van het werk, vrij van verplichtingen, vrij van knellende kleding en vrij van hiërarchie – je ziet immers aan de zwembroek niet welk beroep iemand uitoefent.

Matrixen
De situatie waar we momenteel in zitten is op vele manieren weer te geven, maar over het algemeen is er sprake van een tweedeling. Zonder er dieper op in te gaan, kunnen we constateren dat er twee matrixen actief zijn momenteel: vele van de volwassenen zitten nog in de oude matrix, terwijl veel (jonge) kinderen de nieuwe matrix komen neerzetten hier op aarde. Met de oude matrix bedoel ik – en ik beperk me tot het onderwijs – docenten die, hoe goed bedoeld ook, braaf het curriculum en de richtlijnen van de overheid volgen, soms zelfs hierin ‘hun tijd wel uitzitten tot ze met pensioen mogen’; zij die aan oude vertrouwde ideeën, programma’s en studieboeken vast blijven houden. En geloof me, ik was er ook zo één, althans, ik probeerde me aan te passen aan de gangbare overtuigingen en protocollen toen ik als 40-jarige via de Zij-instroom in het PO kwam te werken. Ik heb het echter nog geen 10 jaar als leerkracht vol kunnen houden, omdat de dagen op school mij compleet sloopten, niet omdat ik het werk niet aan zou kunnen, maar omdat wat ik moest doen zo tegen mijn eigen ‘zijn’ inging: Mijn ziel huilde…zó wilde ik kinderen niet begeleiden op hun weg naar volwassenheid! Eerst alle verantwoordelijkheid, speelsheid, bewegingsvrijheid van ze afpakken om ze vervolgens via gebaande paden dat weer ‘aan te leren’. Ik ben me gaan richten op een andere matrix en ik ben er zeker van dat veel kinderen de afgelopen 10-20 jaar ons proberen te vertellen dat we de matrix volledig moeten omkeren. Zij vragen om meer creativiteit, eigen verantwoordelijkheid, eigenheid en ruimte om hun aandacht te richten op dat wat hun van binnen aanmoedigt om te gaan exploreren. Nu ruim 10 jaar later zijn we in een situatie beland waarin het heel dringend wordt om het huidige onderwijs om te turnen naar allerlei vormen van educatie, waarbij we ons niet alleen op de jongeren hoeven te richten, maar waar we de hele goegemeente in mee kunnen nemen en kunnen zorgen voor een werkelijke transformatie ten goede van onze samenleving!

Hoe verder?
Zoals het was zal het nooit meer worden, maar hoe dan verder? Vanwege alle door de (demissionaire!) regeringen opgelegde regels zien veel ouders zich genoodzaakt hun kind uit het huidige onderwijssysteem te halen en richten zij zelf minischooltjes (In Nederland, de zogenaamde B3 scholen) op of willen thuisonderwijs geven. Dat laatste is in Nederland helaas nog niet zo gemakkelijk als je kind al naar school is gegaan. Er zijn zelfs gezinnen die Nederland uitvluchten om deze reden en in Zuid-Europa off-grid willen gaan leven. Ook binnen het onderwijs zie je steeds meer mensen opstaan die ideeën te over hebben over hoe het anders kan of móet en dit ook vorm proberen te geven binnen de huidige (machts)structuren.
In mijn ogen kunnen we voor de toekomst niet meer uit de voeten met het doorgeven van beperkende top-down ideeën, informatie en gedragswijzen en met het (onder) controle houden over de zogenaamde ontwikkeling van het kind (check de definitie van ‘regulier onderwijs’).
Er zal zo spoedig mogelijk ruimte moeten komen voor allerlei vormen van samenkomen waarbij het doel is om met en van elkaar te leren, ongeacht achtergrond, leeftijd, werk- en/of levenservaring en ongeacht het doel dat je voor ogen hebt. Het belangrijkste is dát wat je in het NU-moment bent, doet en ervaart. Wie kan heden ten dage nog aangeven welke beroepen er zullen bestaan in de (nabije) toekomst? Veel waardevoller is dat eenieder zich verder mag ontwikkelen in vele richtingen, waarbij het één niet nuttiger of noodzakelijker is dan het andere, maar gezien wordt als een verrijking van je ervaringen als Mens. En afhankelijk van de mensen die bij elkaar komen, kunnen er verschillende ‘leersituaties’ ontstaan. Ik zie hier geen rol meer weggelegd voor enige inmenging van de overheid! Wij, De Mensen, kunnen op volwassen wijze met elkaar een voor ieder gezonde samenleving neerzetten. Doe je mee?

Jouw mening telt!
Wat denk jij? Welke mogelijkheden voor de toekomst van onze kinderen (en onszelf!) zie jij? Wat zie jij als onontbeerlijk voor een betere samenleving? Waar zou jij je voor willen inzetten? En zo kunnen we met velen het werk voor elkaar lichter maken. Ik zou graag een platform creëren waar we elkaar kunnen ontmoeten. Laat je van je horen in de commentaren? Dan neem ik snel contact met je op!